دلـ گیر و دلـ تنگ

صبح زود سه شنبه!

توی همین لحظه که صدای جیک جیک گنجشکا به گوشم میخوره و نور اول صبح از پنجره تو صورتم میزنه،

موزیک آرومی که یادآور روزای بغض دار و سردن اما حالی شبیه ذوق بچگانه و مرور لحظات دلتنگی دارن،

الان باید حاضر میشدم برم دانشگاه...کلاس تصویرسازی!

با خیال راحت سوار تاکسی میشدم و بعدش بی آر تی یا مترو، بدون هیچ فکر و خیالی،

کلاس تصویرسازی هم با شوخی و خنده و کوچه پشتی دانشگاه میگذشت،

یه درگیری هایی هم راجب پایان نامه و تموم کردنش و دفاع داشتیم،

هر لحظه ابراز ناراحتی میکردیم از روزای آخر دانشگاه،

بعدش هر کدوم میرفتیم پی خوشی...کافه، پیش دوستا، پیش علاقمندیا

یه روزمرگی ساده که الان هیچ اثری ازش نیست،

شاید بشه گفت اندازه ی تک تک قطره های بارونای این روزا دلم گرفته،

احتمالا الان توی حالت عادی، از خدام بود که پتو رو بکشم روی سرم و خدا خدا کنم کلاس کنسل شه!

چقد بد شدیم که هرروز داریم تاوان پس میدیم...؟!

چقد تر و خشک داره باهم میسوزه...!

چقد پر شدم از حس نفرت به هرچیزی...!

عجیب دلگیر و دلتنگم...حتی برای روزای بد!